هفتم مهر ۱۳۵۶ در شیراز به دنیا اومدم. با وجود علاقه شدید به ادبیات و تیاتر و علوم انسانی به سمت رشته تجربی کشیده شدم و در نهایت در سال ۱۳۷۴ خودم رو روی صندلیهای دانشکده پزشکی شیراز یافتم. تلاطم بین پزشکی و هنر خیلی زود در من دوباره شعله‌ور شد؛ به طوری که چندی بعد به کمک دوستانم، کانون تئاتر دانشگاه علوم پزشکی شیراز رو افتتاح کردم. ضمناً از اعضاء فعال کانون شعر و ادب بودم و برای دیدن فیلمهای نمایش داده شده در کانون فیلم دانشگاه روزشماری می‌کردم. مدت زیادی طول نکشید که تجربه بازی، نوشتن و کارگردانی رو در تئاتر نیمه حرفه‌ای به دست آوردم و آثارم در جشنوارههای مختلف حائز رتبه‌های برتر شدند. اما این به معنای رها کردن پزشکی نبود... حدود پنج سال تجربه مدیریت مرکز بهداشتی درمانی روستایی و کار به عنوان پزشک در میان روستائیان و عشایر، حدود دو سال کار به عنوان پزشک خانواده شهری و سالها کار و تلاش در حیطه پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و بیماریهای عفونی، من رو به دنیای پزشکی هم وصل نگه داشت... سه سال پزشک خانواده نمونه شدم ولی از بین همه دستاوردهای این سالها، دلچسبترین و بزرگ‌ترینش، لقبی است که خبرنگاران به دلیل واکسیناسیون نوجوانان زباله‌گرد به من دادند: "پزشک گود زباله"... اما در میان این تلاطم پزشکی و هنر بالاخره نقش و به عبارتی جایگاه واقعی خودم رو تونستم پیدا کنم... من پزشکی هستم که عاشق آموزش مبانی بهداشتی به مردم از راه هنرم. این شد که تصمیم گرفتم با دوستان و همکاران خلاق و هنرمندم گروهی رو تشکیل بدم و رسما به آموزش سلامت از راه تولید فیلم، انیمیشن، نمایش، متون آموزشی و ... بپردازم. ما انیمیشن‌هایی تولید کردیم که علاوه بر این که در فضای مجازی، میلیونها بار مورد بازدید قرار گرفت، در دانشگاهها، سازمانها و مدارس مختلف پخش شدند و حتا در متروی تهران برای آموزش عمومی به مردم برای پیشگیری از بیماریها به نمایش در اومدند. یکی از این پویانمایی‌ها حائز رتبه بهترین تیزر از دوسالانه پویانمایی کشور شد... کمپین‌های آموزشی ما سر از استادیوم آزادی و برنامه محبوب ۹۰ در آورد و یکی از نمایشهای ما که به شکل پرده‌خوانی اجرا می‌شد، با بیش از ۱۲۰۰ اجرا در ده استان کشور، رکورد دار تعداد مخاطب برای یک نمایش آموزشی در کشور شد. امیدوارم در این راه بتونیم با قدرت و سرعت بیش از پیش، محتواهای علمی تولید کنیم و سوء تفاهمات رایج در بین مردم رو درباره مسائل بهداشتی درمانی، تبدیل به آگاهی و نگرش صحیح کنیم و به این واسطه اونها در حیطه سلامت خود و عزیزانشون تصمیمات درستتری اتخاذ کنن و در مجموع جامعه و جهانی سالمتر داشته باشیم.